OŚWIĘCIM
PRZEWODNIK PO MUZEUM
(Kazimierz Smoleń, Wydawnictwo Państwowego Muzeum w Oświęcimiu, 1970, s. 32-33.)
Armia Radziecka oswobodzając obóz znalazła w magazynach około 7 000 kg włosów, zapakowanych w papierowe worki (średnia waga każdego - ok. 25 kg). Była to tylko resztka włosów, których władze obozowe nie zdążyły wysłać do przeróbki w zakładach położonych na terenie Bawarii (Alex Zink Company). Włosy były sprzedawane po 50 fenigów za 1 kilogram. Przeprowadzona w Instytucie Ekspertyz Sądowych w Krakowie analiza znalezionych włosów wykazała:
"W badanych włosach stwierdzono obecność cyjanowodoru, właściwego trującego składnika preparatów noszących nazwę cyklonów."
Z włosów produkowano włosiankę. Znalezione w Kostrzu (Friedland) bele poddano analizie w Zakładzie Medycyny Sądowej w Krakowie. Tekst opinii brzmi:
Sztuczne zęby z metali szlachetnych wyrywane zamordowanym były przetapiane w sztaby i odsyłane do Głównego Urzędu Sanitarnego SS. Pozostałe po spaleniu zwłok popioły zakopywano w dołach lub wsypywano do okolicznych stawów i rzek. (...)
OŚWIĘCIM (AUSCHWITZ)
A GUIDEBOOK FOR THE MUSEUM
(Kazimierz Smoleń, Auschwitz-Birkenau State Museum Publisher, 1970, p. 32-33)
When freeing the concentration camp the Soviet Army (a.k.a. the Red Army - translator's annotation) found about 7 000 kg of hair in warehouses. Hair was packed into paper bags (the average weight of each was about 25 kg). It was only the rest of hair which camp authorities did not manage to send for processing at treatment plants in Bavaria (Alex Zink company). Hair was being sold for 50 pfennigs per 1 kilogramme. The analysis, which was carried at the Institute of Forensic Research in Cracow, proved that:
'Presence of the hydrocyanic acid, which is a poisonous component specific to chemical compounds called cyclones, was affirmed in the hair being examined.'
Haircloth was manufactured out of hair. The bales found in Kostrze (Friedland) were analysed at the Institute of Forensic Medicine in Cracow. The text of a judgement call reads as follows:
'Macroscopic, microscopic and micrometric examinations of hairlike creations, which were removed form two slices of the haircloth, prove that they are human hairs coming from a head, in all probability from a female one.'
The murdered people's artificial teeth of precious metals were extracted, recast into bars and sent to the SS Central Sanitary Office. Cremains were buried into pits or poured into surrounding ponds and rivers. (...)
PRZEWODNIK PO MUZEUM
(Kazimierz Smoleń, Wydawnictwo Państwowego Muzeum w Oświęcimiu, 1970, s. 32-33.)
EKSPLOATACJA ZWŁOK Sala 5
Armia Radziecka oswobodzając obóz znalazła w magazynach około 7 000 kg włosów, zapakowanych w papierowe worki (średnia waga każdego - ok. 25 kg). Była to tylko resztka włosów, których władze obozowe nie zdążyły wysłać do przeróbki w zakładach położonych na terenie Bawarii (Alex Zink Company). Włosy były sprzedawane po 50 fenigów za 1 kilogram. Przeprowadzona w Instytucie Ekspertyz Sądowych w Krakowie analiza znalezionych włosów wykazała:
"W badanych włosach stwierdzono obecność cyjanowodoru, właściwego trującego składnika preparatów noszących nazwę cyklonów."
Z włosów produkowano włosiankę. Znalezione w Kostrzu (Friedland) bele poddano analizie w Zakładzie Medycyny Sądowej w Krakowie. Tekst opinii brzmi:
"Badania makroskopowe, mikroskopowe i mikrometryczne tworów włosowatych zdjętych z dwóch kawałków włosianki dowodzą, że są to włosy ludzkie pochodzące z głowy, najprawdopodobniej kobiecej."
Sztuczne zęby z metali szlachetnych wyrywane zamordowanym były przetapiane w sztaby i odsyłane do Głównego Urzędu Sanitarnego SS. Pozostałe po spaleniu zwłok popioły zakopywano w dołach lub wsypywano do okolicznych stawów i rzek. (...)
OŚWIĘCIM (AUSCHWITZ)
A GUIDEBOOK FOR THE MUSEUM
(Kazimierz Smoleń, Auschwitz-Birkenau State Museum Publisher, 1970, p. 32-33)
UTILISATION OF CORPSES Room 5
When freeing the concentration camp the Soviet Army (a.k.a. the Red Army - translator's annotation) found about 7 000 kg of hair in warehouses. Hair was packed into paper bags (the average weight of each was about 25 kg). It was only the rest of hair which camp authorities did not manage to send for processing at treatment plants in Bavaria (Alex Zink company). Hair was being sold for 50 pfennigs per 1 kilogramme. The analysis, which was carried at the Institute of Forensic Research in Cracow, proved that:
'Presence of the hydrocyanic acid, which is a poisonous component specific to chemical compounds called cyclones, was affirmed in the hair being examined.'
Haircloth was manufactured out of hair. The bales found in Kostrze (Friedland) were analysed at the Institute of Forensic Medicine in Cracow. The text of a judgement call reads as follows:
'Macroscopic, microscopic and micrometric examinations of hairlike creations, which were removed form two slices of the haircloth, prove that they are human hairs coming from a head, in all probability from a female one.'
The murdered people's artificial teeth of precious metals were extracted, recast into bars and sent to the SS Central Sanitary Office. Cremains were buried into pits or poured into surrounding ponds and rivers. (...)
(translated by EJTI)
...........................................................................................
Recovered WWI German U-boat Revives 'Sea Monster' Tales
www.livescience.com/history
By Tom Metcalfe, Live Science Contributor | October 25, 2016 06:26am ET
(…) The wreck of a World War I German submarine has been discovered off the coast of Scotland by marine engineers surveying the route of an undersea power cable.
Researchers said they think the wreck is one of two German U-boats sunk by British patrol ships in the Irish Sea in 1918 — including one that was supposedly attacked by a sea monster, according to an internet legend.
Marine archeologist and historian Innes McCartney, from Bournemouth University in the United Kingdom, said the submarine wreck was in reasonably good shape, considering it has spent almost 100 years on the seafloor at a depth of 340 feet (about 100 meters). [See Photos of the Submarine Wreck Discovered Off Coast of Scotland]
"When all the other wartime shipwrecks have crumbled down to nothing, the submarines will still be there, because they're made to withstand the [underwater] marine environment," McCartney told Live Science.
McCartney has studied video of the submarine wreck gathered by a remotely operated underwater vehicle (ROV) and geophysical data gathered by instruments on the marine survey ship that located the wreck while charting the seafloor. The ship was helping to plan a route through the Irish Sea for an undersea power cable between southwest Scotland and northwest England. (…)
At least 12 British and German submarines are known to have sunk in the area during World War I, but McCartney has been able to identify the latest wreck as a German UB III-class submarine from its external dimensions and fittings.
"The UB III-class was one of the more successful U-boats that that the Germans experimented with during the First World War, to the extent that in many ways it is the design that became the legendary Type VII U-boat of World War II," McCartney said. (…)
"The UB III-class had some modifications made to it at the end of 1917, the most important of which was that they up-gunned it from an 88-mm to a 105-mm gun," McCartney said. "For about six months, the U-boats had this gun, but then they realized they'd been losing some U-boats in accidents because the gun was so heavy, so they took it off and went back to the older 88." (…)
McCartney also ruled out any connection between the fate of UB-85 and Scotland's most famous legendary water beast, Nessie the Loch Ness Monster. "But it's nice to think Nessie was doing her bit for the war effort," he said (…)
Odkryta niemiecka łódź podwodna z I WŚ wskrzesza opowieści o "Morskim Potworze"
Tom Metcalfe, Współautor Live Science / 25 październik 2016, 06:26 ET
(…) Wrak niemieckiego okrętu podwodnego z I Wojny Światowej został odkryty u wybrzeży Szkocji przez mechaników okrętowych dokonujących pomiarów geodezyjnych przebiegu trasy podwodnego przewodu elektrycznego.
Naukowcy powiedzieli, iż sądzą że wrak jest jednym z dwu niemieckich U-bootów zatopionych przez brytyjskie statki patrolowe na Morzu Irlandzkim w 1918 roku – wliczając w to ten, który – według internetowej legendy – został rzekomo zaatakowany przez jakiegoś morskiego potwora.
Archeolog morski i historyk Innes McCartney z Uniwersytetu w Bournemouth w Zjednoczonym Królestwie powiedział, iż wrak okrętu podwodnego był w całkiem dobrym stanie zważywszy, że spędził on na morskim dnie prawie 100 lat na głębokości 340 stóp (około 100 metrów). [Zobacz Zdjęcia Okrętów Podwodnych Odkrytych u Wybrzeży Szkocji]
„Podczas gdy wszystkie inne wraki statków z czasu wojny rozpadły się zupełnie, okręty podwodne będą tam nadal, ponieważ są wykonane tak aby wytrzymać próbę czasu w [podwodnym], morskim środowisku.” powiedział McCartney Live Science.
McCartney analizował materiał wideo dotyczący wraku okrętu podwodnego, zebrany przez zdalnie sterowany pojazd (ROV), a także dane geofizyczne zgromadzone przez urządzenia pomiarowe morskiego statku hydrograficznego, które to urządzenia zlokalizowały wrak podczas sporządzania mapy dna morskiego. Statek ten wspomagał planowanie trasy ułożenia podwodnego przewodu elektrycznego poprzez Morze Irlandzkie pomiędzy południowo-zachodnią Szkocją a północno-zachodnią Anglią. (…)
Wiadomym jest, że co najmniej 12 brytyjskich i niemieckich okrętów podwodnych zatonęło na tym obszarze podczas I Wojny Światowej, jednak McCartney był w stanie zidentyfikować ostatni wrak jako niemiecki okręt podwodny klasy UB III na podstawie jego zewnętrznych wymiarów i wyposażenia.
„Klasa UB III była jedną z najbardziej udanych klas U-bootów z jaką Niemcy eksperymentowali podczas Pierwszej Wojny Światowej do tego stopnia, że pod wieloma względami była to konstrukcja, która podczas II Wojny Światowej stała się legendarnym U-bootem Typu VII.” - powiedział McCartney. (…)
„Klasa UB III miała kilka modyfikacji wykonanych pod koniec 1917 roku, z których najważniejszą było wzmocnienie uzbrojenia przez zamianę działa kalibru 88 mm na działo kalibru 105 mm.” - powiedział McCartney. „Przez około sześć miesięcy U-booty miały więc to działo, ale potem (Niemcy – przyp. tłum.) zdali sobie sprawę, że stracili kilka U-bootów w wypadkach ponieważ działo było takie ciężkie, zdjęli je więc i powrócili do starszego, 88 mm.” (…)
McCartney odrzucił także możliwość jakiegokolwiek związku pomiędzy losem UB-85 a najsłynniejszą, legendarną, szkocką bestią wodną – Nessie, potworem z jeziora Loch Ness.” „Ale przyjemnie jest pomyśleć, że Nessie zrobiła co do niej należało na rzecz wojny.” – powiedział. (…)
(tłum. A.Trela)
www.livescience.com/history
By Tom Metcalfe, Live Science Contributor | October 25, 2016 06:26am ET
(…) The wreck of a World War I German submarine has been discovered off the coast of Scotland by marine engineers surveying the route of an undersea power cable.
Researchers said they think the wreck is one of two German U-boats sunk by British patrol ships in the Irish Sea in 1918 — including one that was supposedly attacked by a sea monster, according to an internet legend.
Marine archeologist and historian Innes McCartney, from Bournemouth University in the United Kingdom, said the submarine wreck was in reasonably good shape, considering it has spent almost 100 years on the seafloor at a depth of 340 feet (about 100 meters). [See Photos of the Submarine Wreck Discovered Off Coast of Scotland]
"When all the other wartime shipwrecks have crumbled down to nothing, the submarines will still be there, because they're made to withstand the [underwater] marine environment," McCartney told Live Science.
McCartney has studied video of the submarine wreck gathered by a remotely operated underwater vehicle (ROV) and geophysical data gathered by instruments on the marine survey ship that located the wreck while charting the seafloor. The ship was helping to plan a route through the Irish Sea for an undersea power cable between southwest Scotland and northwest England. (…)
At least 12 British and German submarines are known to have sunk in the area during World War I, but McCartney has been able to identify the latest wreck as a German UB III-class submarine from its external dimensions and fittings.
"The UB III-class was one of the more successful U-boats that that the Germans experimented with during the First World War, to the extent that in many ways it is the design that became the legendary Type VII U-boat of World War II," McCartney said. (…)
"The UB III-class had some modifications made to it at the end of 1917, the most important of which was that they up-gunned it from an 88-mm to a 105-mm gun," McCartney said. "For about six months, the U-boats had this gun, but then they realized they'd been losing some U-boats in accidents because the gun was so heavy, so they took it off and went back to the older 88." (…)
McCartney also ruled out any connection between the fate of UB-85 and Scotland's most famous legendary water beast, Nessie the Loch Ness Monster. "But it's nice to think Nessie was doing her bit for the war effort," he said (…)
Odkryta niemiecka łódź podwodna z I WŚ wskrzesza opowieści o "Morskim Potworze"
Tom Metcalfe, Współautor Live Science / 25 październik 2016, 06:26 ET
(…) Wrak niemieckiego okrętu podwodnego z I Wojny Światowej został odkryty u wybrzeży Szkocji przez mechaników okrętowych dokonujących pomiarów geodezyjnych przebiegu trasy podwodnego przewodu elektrycznego.
Naukowcy powiedzieli, iż sądzą że wrak jest jednym z dwu niemieckich U-bootów zatopionych przez brytyjskie statki patrolowe na Morzu Irlandzkim w 1918 roku – wliczając w to ten, który – według internetowej legendy – został rzekomo zaatakowany przez jakiegoś morskiego potwora.
Archeolog morski i historyk Innes McCartney z Uniwersytetu w Bournemouth w Zjednoczonym Królestwie powiedział, iż wrak okrętu podwodnego był w całkiem dobrym stanie zważywszy, że spędził on na morskim dnie prawie 100 lat na głębokości 340 stóp (około 100 metrów). [Zobacz Zdjęcia Okrętów Podwodnych Odkrytych u Wybrzeży Szkocji]
„Podczas gdy wszystkie inne wraki statków z czasu wojny rozpadły się zupełnie, okręty podwodne będą tam nadal, ponieważ są wykonane tak aby wytrzymać próbę czasu w [podwodnym], morskim środowisku.” powiedział McCartney Live Science.
McCartney analizował materiał wideo dotyczący wraku okrętu podwodnego, zebrany przez zdalnie sterowany pojazd (ROV), a także dane geofizyczne zgromadzone przez urządzenia pomiarowe morskiego statku hydrograficznego, które to urządzenia zlokalizowały wrak podczas sporządzania mapy dna morskiego. Statek ten wspomagał planowanie trasy ułożenia podwodnego przewodu elektrycznego poprzez Morze Irlandzkie pomiędzy południowo-zachodnią Szkocją a północno-zachodnią Anglią. (…)
Wiadomym jest, że co najmniej 12 brytyjskich i niemieckich okrętów podwodnych zatonęło na tym obszarze podczas I Wojny Światowej, jednak McCartney był w stanie zidentyfikować ostatni wrak jako niemiecki okręt podwodny klasy UB III na podstawie jego zewnętrznych wymiarów i wyposażenia.
„Klasa UB III była jedną z najbardziej udanych klas U-bootów z jaką Niemcy eksperymentowali podczas Pierwszej Wojny Światowej do tego stopnia, że pod wieloma względami była to konstrukcja, która podczas II Wojny Światowej stała się legendarnym U-bootem Typu VII.” - powiedział McCartney. (…)
„Klasa UB III miała kilka modyfikacji wykonanych pod koniec 1917 roku, z których najważniejszą było wzmocnienie uzbrojenia przez zamianę działa kalibru 88 mm na działo kalibru 105 mm.” - powiedział McCartney. „Przez około sześć miesięcy U-booty miały więc to działo, ale potem (Niemcy – przyp. tłum.) zdali sobie sprawę, że stracili kilka U-bootów w wypadkach ponieważ działo było takie ciężkie, zdjęli je więc i powrócili do starszego, 88 mm.” (…)
McCartney odrzucił także możliwość jakiegokolwiek związku pomiędzy losem UB-85 a najsłynniejszą, legendarną, szkocką bestią wodną – Nessie, potworem z jeziora Loch Ness.” „Ale przyjemnie jest pomyśleć, że Nessie zrobiła co do niej należało na rzecz wojny.” – powiedział. (…)
(tłum. A.Trela)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz