GEOGRAFIA FIZYCZNA
EUROPY ZACHODNIEJ
(B.F. Dobrynin, tłum. z ros. J. Kondracki, s. 132, PWN, Warszawa 1954)
Przegląd ogólny. Półwysep Apeniński, czyli Włoski, razem z przylegającymi wielkimi wyspami: Sycylią, Sardynią i Korsyką, a także mniejszymi grupami wysp, stanowi wyraźny obszar geograficzny, jak gdyby otaczający wewnętrzne Morze Tyrreńskie. Na północy półwysep łączy się z kontynentem europejskim poprzez szeroką Nizinę Padańską, zamkniętą potężnym łukiem górskim Alp. Ta olbrzymia bariera skutecznie chroni Włochy przed wtargnięciem północnych mas powietrznych, a jednocześnie nadaje klimatowi i światu organicznemu rysy znacznej odrębności i jedności. Półwysep ma kształt wydłużony i wąski, góry średniej wysokości mają przeważnie rzeźbę urozmaiconą, a przedgórza mają charakter pagórkowaty. Dlatego wraz z wyspami podlega on wszędzie wpływom morza; nadmorskie krajobrazy wybrzeży odgrywają tutaj rolę dominującą; klimat i roślinność na ogół są typu podzwrotnikowego i śródziemnomorskiego.
Tylko północna Nizina Padańska wyróżnia się pewnym zamknięciem i umiarkowanie kontynentalnymi rysami klimatu. W górach Włoch wyraźnie występuje pionowa strefowość klimatyczna, jednak przeważnie mniej wyraźnie zaznaczająca się niż na Półwyspie Bałkańskim i Pirenejskim. W porównaniu z nimi, Półwysep Apeniński przedstawia także znaczną jednorodność rzeźby i jej genezy. Właściwy półwysep można rozpatrywać jako młode pasmo górskie, które się wypiętrzyło i ukształtowało w okresie czwartorzędowym i w dalszym ciągu wykazuje intensywny rozwój. Mapa sejsmiczności Włoch (rys. 58) wykazuje, że strefy najczęstszych trzęsień ziemi przebiegają akurat wzdłuż pasma Apeninów oraz ich stoków. Aktywność sił górotwórczych przejawia się także w potężnej działalności wulkanicznej. (...)
PHYSICAL GEOGRAPHY
OF WESTERN EUROPE
(B F Dobrynin, transl. from Russian by J. Kondracki, p. 132, NATIONAL SCIENTIFIC PUBLISHERS PWN, 1954)
EUROPY ZACHODNIEJ
(B.F. Dobrynin, tłum. z ros. J. Kondracki, s. 132, PWN, Warszawa 1954)
Półwysep Apeniński
Przegląd ogólny. Półwysep Apeniński, czyli Włoski, razem z przylegającymi wielkimi wyspami: Sycylią, Sardynią i Korsyką, a także mniejszymi grupami wysp, stanowi wyraźny obszar geograficzny, jak gdyby otaczający wewnętrzne Morze Tyrreńskie. Na północy półwysep łączy się z kontynentem europejskim poprzez szeroką Nizinę Padańską, zamkniętą potężnym łukiem górskim Alp. Ta olbrzymia bariera skutecznie chroni Włochy przed wtargnięciem północnych mas powietrznych, a jednocześnie nadaje klimatowi i światu organicznemu rysy znacznej odrębności i jedności. Półwysep ma kształt wydłużony i wąski, góry średniej wysokości mają przeważnie rzeźbę urozmaiconą, a przedgórza mają charakter pagórkowaty. Dlatego wraz z wyspami podlega on wszędzie wpływom morza; nadmorskie krajobrazy wybrzeży odgrywają tutaj rolę dominującą; klimat i roślinność na ogół są typu podzwrotnikowego i śródziemnomorskiego.
Tylko północna Nizina Padańska wyróżnia się pewnym zamknięciem i umiarkowanie kontynentalnymi rysami klimatu. W górach Włoch wyraźnie występuje pionowa strefowość klimatyczna, jednak przeważnie mniej wyraźnie zaznaczająca się niż na Półwyspie Bałkańskim i Pirenejskim. W porównaniu z nimi, Półwysep Apeniński przedstawia także znaczną jednorodność rzeźby i jej genezy. Właściwy półwysep można rozpatrywać jako młode pasmo górskie, które się wypiętrzyło i ukształtowało w okresie czwartorzędowym i w dalszym ciągu wykazuje intensywny rozwój. Mapa sejsmiczności Włoch (rys. 58) wykazuje, że strefy najczęstszych trzęsień ziemi przebiegają akurat wzdłuż pasma Apeninów oraz ich stoków. Aktywność sił górotwórczych przejawia się także w potężnej działalności wulkanicznej. (...)
PHYSICAL GEOGRAPHY
OF WESTERN EUROPE
(B F Dobrynin, transl. from Russian by J. Kondracki, p. 132, NATIONAL SCIENTIFIC PUBLISHERS PWN, 1954)
The Apennine Peninsula
Overview. The Apennine Peninsula, which is also called the Italian Peninsula, together with adjacent great islands of Sicily, Sardinia, Corsica as well as smaller groups of islands constitute a definite geographic area surrounding the Thyrrhenian Sea. In the north, the peninsula joins with the European continent through the wide Padan Plain, which is closed by a huge mountain arc of the Alps. That huge barrier protects Italy effectively from inrush of north air mass as well as it gives the climat and organic world distinctivness and unity traits. The peninsula is elongated and narrow. Mountains of average height are predominantly varied in form and forelands are hilly. For that reason, both the peninsula and adjacent islands are subject to the sea influence; coastal landscapes play a dominant role in this; the climate and vegetation are generally of subtropical and Mediterranean varieties.
Only the northern Padan Plain stands out with some kind of exclusion and temperate continental climate traits. Vertical climatic zones are found distinctly in Italian mountains, but mostly they are less distinctly marked than both at the Balkan Peninsula and the Pyrenean Peninsula. Compared to them, the Appenine Peninsula also shows a significant diversity both of a land form and land form genesis. One can consider the actual peninsula as the young mountain range that was uplifted and formed in the Quaternary and it still shows an intensive development. The map of seismic activity in Italy (pict. 58) shows that the most frequent earthquake zones run just along the Apennines and their hillsides. Orogenic forces activity manifests itself in powerful volcanic activity as well. (...)
Only the northern Padan Plain stands out with some kind of exclusion and temperate continental climate traits. Vertical climatic zones are found distinctly in Italian mountains, but mostly they are less distinctly marked than both at the Balkan Peninsula and the Pyrenean Peninsula. Compared to them, the Appenine Peninsula also shows a significant diversity both of a land form and land form genesis. One can consider the actual peninsula as the young mountain range that was uplifted and formed in the Quaternary and it still shows an intensive development. The map of seismic activity in Italy (pict. 58) shows that the most frequent earthquake zones run just along the Apennines and their hillsides. Orogenic forces activity manifests itself in powerful volcanic activity as well. (...)
(translated by EJTI)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz